Υπάρχουν δεκάδες τρόποι να δώσετε στο παιδί να καταλάβει το ηθικό δίδαγμα από μια κατάσταση και ένας από αυτούς είναι η κριτική. Πάμε να δούμε γιατί πρέπει να την αποφεύγετε και πώς μπορείτε να πετύχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα ορθολογικά. Μπορεί πάντοτε η κριτική που ασκείτε στο παιδί σας να γίνεται με γνώμονα το καλό του, όμως θα πρέπει να έχετε στο μυαλό του ότι εκείνο μπορεί να μην το εκλαμβάνει έτσι. Η κριτική δεν είναι εκ προοιμίου λανθασμένος τρόπος αντιμετώπισης μιας κατάστασης, αρκεί να γίνεται στοχευμένα και με σωστό τρόπο. Όταν είσαστε έτοιμοι να το κριτικάρετε, αναλογιστείτε ότι πιθανότατα θα νιώσει άσχημα, οπότε θα πρέπει να καταφύγετε στη λύση του διαλόγου για να βοηθήσετε το μικρό σας επί της ουσίας.

Μην μπερδεύετε τη νουθεσία και τη συμβουλή με την αρνητική κριτική. Το πρώτο γίνεται με εμφανή θετική διάθεση και το δεύτερο με μια τάση ισοπεδωτισμού. Όταν το παιδί λειτουργεί αντιδραστικά, μην το πάρετε ότι αγνοεί όσα του λέτε ή ότι δεν είναι συνεργάσιμο, απλά νιώθει άβολα με τον τρόπο που διατυπώνετε τις ενστάσεις σας. Αν κάποιες φορές η κριτική είναι μονόδρομος, τουλάχιστον μη συνοδευτεί από συγκρίσεις του μικρού σας με άλλα παιδάκια. Πρόκειται για εντελώς αντιπαιδαγωγική μέθοδο! Τέλος, θα πρέπει να αντιληφθείτε ότι η συχνή κριτική στο παιδί θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ενήλικη ζωή του. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι δε θα έχει αυτοεκτίμηση και δε θα πιστεύει στις δυνατότητές του.