Τα παιδιά μπορούν να τραυματιστούν από το δάγκωμα ενός ζώου ή ενός άλλου παιδιού. Περίπου 90% αυτών των περιστατικών αφορούν δαγκώματα από σκύλους, γάτες και ανθρώπους. Η πλειονότητα των δαγκωμάτων από σκύλους παρατηρείται σε παιδιά 6-11ετών. Περίπου 2/3 αυτών των επιθέσεων λαμβάνουν χώρα στο σπίτι, ενώ ένα ποσοστό 75% των ζώων είναι γνωστά στο παιδί. Οι μισές από αυτές τις επιθέσεις είναι απρόκλητες.

Φαίνεται ότι τα αγόρια είναι πιο επιρρεπή στα δαγκώματα των σκύλων και τα κορίτσια στους τραυματισμούς από γάτες. Ένα ποσοστό μέχρι και 5% των περιστατικών από δάγκωμα σκύλου μπορεί να μολυνθούν. Αυτό το ποσοστό ανέρχεται στο 20-50% για τον τραυματισμό από γάτα. Αν δεν υπάρχουν ενδείξεις μόλυνσης ύστερα από 3-4 ημέρες, τότε μάλλον είναι απίθανο να εκδηλωθεί αργότερα.

Πώς διακρίνονται τα δαγκώματα από ζώο;

Η πλειονότητα των τραυματισμών αποτελείται από εκδορές και διατρήσεις. Οι πληγές από νύχια πρέπει να αντιμετωπίζονται, αφού τα νύχια μπορεί να περιέχουν σάλιο και μικρόβια. Όσο πιο βαθιά είναι η πληγή (για παράδειγμα, όταν σκίζεται το δέρμα), τόσο πιο υψηλό είναι το ποσοστό επικινδυνότητας για μόλυνση. Θα πρέπει να είστε σε επιφυλακή για τυχόν επιδείνωση της ερυθρότητας και του οιδήματος. Αν εντοπίσετε ερυθρές λωρίδες που επεκτείνονται ανοδικά από το σημείο της πληγής, τότε υπάρχει μόλυνση.

Πώς αντιμετωπίζονται τα δαγκώματα ζώων;

Και σε αυτή την περίπτωση, η πρόληψη είναι σημαντική. Μάθετε το παιδί σας:

• να μην παίζει με ζώα που δεν γνωρίζει,
• να μην πλησιάζει το πρόσωπό του κοντά σε σκύλους,
• να μη μένει μόνο με σκύλους, ακόμα κι αν είναι εξοικειωμένο με τα συγκεκριμένα ζώα.

Επειδή τα δαγκώματα καταλογίζονται περισσότερο στους μεγάλους σκύλους, πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με αυτά τα ζώα. Οι περισσότερες επιθέσεις γίνονται από ροτβάιλερ, πίτμπουλ και γερμανικά ποιμενικά. Ο βασανισμός και η ενόχληση αυξάνουν τις πιθανότητες επίθεσης από ένα κατά τα άλλα φιλικό ζώο.

Φροντίστε να πλύνετε σχολαστικά όλα τα δαγκώματα. Αν είναι εφικτό, θα πρέπει να πλένετε την πληγή με καθαρό τρεχούμενο νερό κάθε 5-10 λεπτά. Έπειτα, εφαρμόστε στην περιοχή μια αντιβιοτική κρέμα. Ο επίδεσμος και τα αναλγητικά είναι προαιρετικά. Η θεραπεία εξαρτάται από τις συνθήκες της επίθεσης, ειδικά από το είδος του επιτιθέμενου ζώου.

• Τα μικρά κατοικίδια, όπως τα ινδικά χοιρίδια και τα χάμστερ, δεν είναι επικίνδυνα για λύσσα, ενώ το δάγκωμά τους σπάνια μολύνεται. Το παιδί χρήζει ιατρικής φροντίδας μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις.
• Τα άγρια τρωκτικά, όπως οι σκίουροι και τα ποντίκια, επίσης δεν πιστεύεται ότι προκαλούν λύσσα, αλλά μπορεί να προκαλέσουν άλλου είδους μολύνσεις.
• Τα περισσότερα ανθρώπινα δαγκώματα προέρχονται από άλλα παιδιά και συνήθως δεν διαπερνούν το δέρμα. Αν δεν έχει λυθεί η συνέχεια του δέρματος, δεν χρειάζεται να πάτε το παιδί στο γιατρό. Ο καθαρισμός της περιοχής και ένα αγκάλιασμα αρκούν.
• Όποτε υπάρχει κίνδυνος λύσσας (για παράδειγμα, σε περίπτωση δαγκώματος από αλεπούδες και νυχτερίδες ή από απρόκλητες επιθέσεις άγνωστων ζώων), πρέπει να πάτε το παιδί στο γιατρό.

Όλα τα δαγκώματα που τραυματίζουν υποκείμενους ιστούς (όπως οι διατρήσεις), χρήζουν ιατρικής φροντίδας. Η χορήγηση αντιβιοτικών για την πρόληψη της μόλυνσης εξαρτάται από τη θέση και τη φύση της πληγής. Συνήθως χορηγούνται αντιβιοτικά από το στόμα (όπως αμοξυκιλλίνη-κλαβουλανικό οξύ). Ο γιατρός θα αποφασίσει αν πρέπει να γίνουν ράμματα.

Παρότι ο κίνδυνος από τέτανο είναι εξαιρετικά σπάνιος, θα πρέπει να έχετε μαζί σας το βιβλιάριο εμβολιασμών του παιδιού αν πάτε στη μονάδα επειγόντων περιστατικών, και όχι στον παιδίατρό σας. Ένας άλλος κίνδυνος από δάγκωμα γάτας είναι η νόσος από αμυχή γάτας, η οποία εκδηλώνεται με παρατεταμένο πυρετό και διογκωμένους λεμφαδένες πάνω από το δάγκωμα ή την αμυχή.

Συνήθως μολύνονται οι μασχαλιαίοι λεμφαδένες, ενώ «υπαίτιοι» είναι συχνότερα τα μικρά γατάκια και σπανιότερα οι ενήλικες γάτες. Συνηθέστερη έκβαση είναι η πλήρης ανάρρωση. Τα κατοικίδια ζώα εμπλουτίζουν τη ζωή του παιδιού. Παρότι τα δαγκώματα των ζώων είναι ένα ζήτημα, δεν πρέπει να σας αποτρέψει από την απόκτηση κατοικίδιου.

ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΤΕ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΑΝ

• υπάρχει κίνδυνος λύσσας (π.χ.δαγκώματα από αλεπούδες, νυχτερίδες, άγνωστα ζώα)
• το δέρμα ανοίξει
• προκληθεί διάτρηση (βαθιά πληγή)
• υπάρχουν ερυθρές λωρίδες ή οίδημα (δηλώνουν μόλυνση)
• το παιδί φαίνεται άρρωστο ή έχει πυρετό ο πόνος επιδεινωθεί ύστερα από 2 μέρες ανησυχείτε.