Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφτεί για τη «μαμά». Ποτέ σχεδόν κανένα κείμενο δεν είναι αρκετό για να περιγράψει το μεγαλείο της μητρότητας. Στο βιβλίο μου «Μπαμπά, μεγάλωσέ με» προσπάθησα να προσεγγίσω αυτό το τεράστιο κεφάλαιο. Από εκεί είναι και το επόμενο απόσπασμα.

«Μαμά»

Σου έχω γράψει πολλά για αυτά που πρέπει να κάνεις για τη γυναίκα σου. Είναι σίγουρο ότι και εκείνη πρέπει να κάνει μεγάλη προσπάθεια, για να τα καταφέρει και, αν δεν σε έχει δίπλα της, θα δυσκολευτεί.

Η μαμά είναι πάντα η μαμά και δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να παίξεις εσύ αυτό το ρόλο. Κατάλαβέ το και μην κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις. Εκτός αν είσαι άτυχος και είσαι με κάποια γυναίκα, που δεν την αφορά το θέμα ανατροφή, αλλά ακόμη και αυτό να συμβεί, μάθε της εσύ, δείξε της τι χάνει και τι δεν θα ζήσει η ίδια.

Εσύ κάνε έτσι και αλλιώς το καλύτερο για σένα και το παιδί σου και προσπάθησε να την παρασύρεις και αυτή, (όπως άλλωστε κάνουν εδώ και πολλά χρόνια οι μαμάδες για τους μπαμπάδες που αδιαφορούσαν).

Ό,τι και να παθαίνει η κόρη μου, όσο χρόνο και αν έχω αφιερώσει, η πρώτη λέξη που βγαίνει από το στόμα της είναι «μαμά» στις περισσότερες δύσκολες στιγμές. Αυτό είναι λίγο βολικό τη νύχτα, άμα είσαι κουρασμένος, αλλά μην το εκμεταλλευτείς και ξυπνά μόνο η γυναίκα σου. Πάντως, πέρα από την πλάκα που κάνουμε, δεν με ενόχλησε ποτέ που φωνάζει κυρίως τη μαμά της. Άλλωστε, ειδικά τον πρώτο καιρό, πώς να συναγωνιστείς το τρίπτυχο αγάπη - ασφάλεια - φαγητό, που τα νεογέννητα συνδέουν με τη μητέρα τους. Άσε, φίλε, το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι.

Πηγαίνω την κόρη μου σε ένα πάρκο εδώ κοντά από τους πρώτους της μήνες. Εκεί βλέπω πολύ κόσμο, κυρίως μαμάδες, λιγότερους μπαμπάδες και πολλά παιδιά. Λόγω δουλειάς, μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους, να παρατηρώ τις συμπεριφορές τους και ομολογώ ότι έμαθα πολλά που με βοήθησαν στο να γίνω καλύτερος μπαμπάς. Το βασικότερο και σημαντικότερο, όμως, είναι ότι έμαθα από αυτή την παρατήρηση και συμπεριφορές που πρέπει να αποφεύγω. Και αυτού του είδους η πληροφορία αποδείχτηκε πιο χρήσιμη για μένα.

Εκεί έχω δει πολλές μαμάδες και πραγματικά η πλειοψηφία τους είναι σε πολύ καλά επίπεδα, για τα δικά μου τουλάχιστον μέτρα. Έχω όμως δει και απίστευτες περιπτώσεις. Δεν θέλω να σας περιγράψω κάποιες ακραίες, αλλά μια περίπτωση που την έχω δει τουλάχιστον 5 φορές, από την ίδια μαμά όμως.

Είναι, λοιπόν, μια μαμά που συχνάζει στο ίδιο πάρκο με εμάς και οι κόρες μας είναι κοντά στην ηλικία. Εμείς πηγαίνουμε αργά το απόγευμα και συνήθως είμαστε οι δύο μας. Η μαμά, στην οποία αναφέρομαι, εκτός από την κόρη της έχει πάντα μαζί της και μια κυρία, που εμφανώς είναι η νταντά της μικρής.

Εμείς μένουμε συνήθως μισή ώρα και έχει τύχει όπως σας είπα 5 φορές περίπου τα τελευταία 2 χρόνια να συναντηθούμε εκεί. Για αυτή την μισή ώρα και τις 5 φορές είναι ζήτημα αν η μαμά ασχολήθηκε με την κόρη της πάνω από 15 λεπτά συνολικά. Η νταντά, που από ό,τι φαινόταν είχε τρομερή σχέση με τη μικρή, χαιρόταν όσο τίποτα το παιχνίδι μαζί της. Αντιθέτως, η μαμά μιλούσε ατέλειωτες ώρες στο τηλέφωνο, χωρίς καν να ασχολείται ούτε οπτικά με το παιδί της.

Ερχόταν λοιπόν στο πάρκο όχι για να παίξει και να χαρεί μαζί της αλλά πολύ απλά για να κάνει τον σοφέρ. Ξέρω ότι δεν είναι σωστό να κρίνουμε τους άλλους γιατί μπορεί εμείς να κάνουμε πολύ χειρότερα και να μην τα καταλαβαίνουμε, αλλά κάποια στιγμή που η δικιά μου κόρη πήγε παίζοντας προς το μέρος της εν λόγω μαμάς άκουσα άθελα μου τη συζήτησή της στο τηλέφωνο… ως εκείνη τη στιγμή έλεγα ότι εντάξει μπορεί να είναι απαραίτητο να μιλάει τόσο πολύ και πως απλά τύχαινε σε εμένα να το βλέπω τόσο συχνά.

Κατάλαβα λοιπόν πως μίλαγε με μια φίλη της και πως το θέμα της συζήτησης ήταν η αποχώρηση η όχι, ενός παίχτη reality από κάποιο παιχνίδι στην τηλεόραση. Εκείνη τη στιγμή η μικρή της τη φώναξε για να τις δείξει πως ανέβαινε σε κάποια σχοινιά στο πάρκο και αφού διέκοψε για 2 δευτερόλεπτα της έκανε ένα νεύμα και συνέχισε την ανάλυση των ικανοτήτων του παίχτη στην τηλεόραση. Φαντάζομαι πως αυτή η γυναίκα όταν ανακαλύψει πως η κόρη της δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σχέση μαζί της θα ενοχληθεί και πιθανόν να κατηγορήσει τη νταντά ή ακόμη και το ίδιο της το παιδί.

Στο ίδιο πάρκο, όμως, είδα μπαμπάδες και μαμάδες, που πραγματικά τους χάρηκα. Δεν περιγράφεται η ευτυχισμένη φάτσα ενός γονιού, που απολαμβάνει το παιχνίδι με το παιδί του. Υπήρξαν και περιπτώσεις που τις ζήλεψα και παρακαλάω να ζήσω και εγώ με την κόρη μου και άλλες ανάλογες στιγμές ευτυχίας.

Ναι μεν η γυναίκα σου είναι πλέον μαμά, αλλά πολύ σύντομα μπορεί να νιώσεις πως από εραστές που ήσαστε, εκτός των άλλων, πριν από τη γέννηση, τώρα πάτε να γίνετε 2 καλοί συγκάτοικοι. Αυτό δεν κρατάει πολύ, αλλά χρειάζεται να έχεις το νου σου και να βρίσκετε χρόνο για τους δύο σας και ποτέ να μην χάσετε τη ρομαντικότητα της σχέσης. Αυτό καταρχήν προϋποθέτει να περνάς χρόνο μαζί της, οι δύο σας, χωρίς τον «αστυνομικό» μπροστά. Άλλωστε όλες οι πόρτες έχουν και κλειδιά, και αν δεν έχουν, να βάλεις, κυρίως σε αυτή της κρεβατοκάμαρας σας... Η μαμά δεν έπαψε να είναι γυναίκα, μην ξεγελαστείς…