Από τις πιο χρήσιμες δραστηριότητες για το παιδί σας αλλά και για εσάς τους ίδιους είναι η παρακολούθηση παραστάσεων στο θέατρο. Από την προσωπική μου εμπειρία στο παιδικό θέατρο, μου έχει απομείνει αυτή η ευχαρίστηση, αλλά και η έκπληξη στα πρόσωπα των παιδιών, όταν παρακολουθούν ένα παιδικό θεατρικό έργο.
 
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν παίζαμε την ΕΛΙΖΑ της Ξένιας Καλογερόπουλου, την επίσκεψη στο καμαρίνι μου μετά την παράσταση μιας μικρής μαθήτριας. Στην αρχή, δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Ο δάσκαλος της με παρακάλεσε αν γινόταν να την αφήσω να αγγίξει το κοστούμι, που φορούσα στην παράσταση. Δεν είχα προλάβει να αλλάξω και καθώς με πλησίασε, για να πιάσει το ύφασμα των ρούχων μου, κατάλαβα πως το κοριτσάκι ήταν τυφλό και πως, αφού είχε δει την παράσταση, ήθελε αγγίζοντας τα κοστούμια των ηθοποιών, να φανταστεί ακόμη πιο πολύ αυτό που μονο άκουγε στην παράσταση.

Είναι η πιο συγκλονιστική εμπειρία, που είχα ποτέ μου στο θέατρο. Προσπαθούσα για καιρό να μπω και στην ψυχολογία της μικρής, αλλά και στο πόσο ήθελε να αποτυπώσει αυτή την στιγμή. Με ό,τι τροπο μπορούσε. Με όλες τις υπόλοιπες αισθήσεις της. Το θέατρο φτιάχνει ένα μαγικό κόσμο. Αυτό αρέσει πολύ στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους.
 
Από το βιβλίο μου «Μπαμπά, μεγάλωσέ με» μπορείτε να διαβάσετε το κεφάλαιο που αναφέρεται πάνω στο θέμα.

«Θέατρο»
Μετά τα 2,5 χρόνια είναι καλό να το μυήσετε και στον μαγικό κόσμο του θεάτρου, είναι πολύ καλύτερο από κάθε άποψη να βλέπει μια παράσταση από το να βλέπει τηλεόραση. Θα πρέπει και εδώ να ενημερωθείτε για την παράσταση που θα δείτε έτσι, ώστε να είναι κατάλληλη από κάθε άποψη για την ηλικία του.

Την πρώτη φορά που πήγα τη κόρη μου να δει θεατρική παράσταση, παρ'όλο που θα έπρεπε να είχα κάνει καλύτερη επιλογή λόγω επαγγέλματος, δεν μπορώ να πω οτι έπεσα και πολύ μέσα. Η παράσταση ήταν εξαιρετική, άλλα κάναμε πολύ καιρό να διαχωρίσουμε τη λέξη θέατρο από τον κακό γίγαντα της παράστασης που είδαμε.

Λόγω γνωριμιών είχαμε και πολύ καλές θέσεις στην πρώτη σειρά (λες και δεν ήξερα ότι είναι οι χειρότερες θέσεις), έλα, όμως, που αυτός ο κακός γίγαντας μας είχε επιλέξει, για να μας πει ό,τι πιο τρομερό και φοβερό είχε… Ακόμη νιώθω το σφίξιμο των χεριών της πάνω μου.
 
Λογικά πρέπει να έκανε τσίσα πάνω της από το φόβο της.. (φοράγαμε ακόμη πάνα ευτυχώς). Φοβήθηκε τόσο πολύ που αναγκάστηκα να την πάω για λίγο έξω και μετά σιγά σιγά να ξαναμπούμε στις πίσω θέσεις για να δούμε το υπόλοιπο!

Όπως και στα περισσότερα πράγματα αυτά τα πρώτα χρόνια, θα πρέπει να κάνετε καλή έρευνα! Και εδώ ισχύει ότι δεν είναι όλες οι παραστάσεις κατάλληλες για όλες τις ηλικίες. Τα σοβαρά θέατρα βάζουν κάποιους περιορισμούς για αυτό ρωτήστε για να μην έχετε θέματα, αλλιώς είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθούν αναίτιες φοβίες στο μωρό σας! Αυτό που ανακάλυψα επίσης με την κόρη μου, αλλά ξέρω ότι το κάνουν τα περισσότερα παιδιά, είναι αυτή η ικανότητά τους να ξεχωρίζουν πολύ εύκολα τους καλούς από τους κακούς ήρωες.
 
Πολύ εύκολα όμως. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου έκανε πάντα μεγάλη εντύπωση. Τα παιδιά πολλές φορές βαριούνται εύκολα αν και αυτό σπάνια συμβαίνει στο θέατρο, ειδικά αν είναι καλή η παράσταση, αν όμως συμβεί, μην το πιέσετε να δει κάτι με το ζόρι. Ευτυχώς πάντως καταφέραμε να ξεπεράσουμε σχετικά σύντομα τη φοβία μας και σήμερα το θέατρο, μας αρέσει πολύ και πηγαίνουμε πολύ συχνά. 

(Κάποια στιγμή θα ήθελα να ανεβάσω μια παράσταση για παιδιά έως 5 χρονών, που όμως να μην έχει καμιά μορφή βίας. Έτσι και αλλιώς αρκετή θα ζήσουν και θα βλέπουν γύρω τους όσο θα μεγαλώνουν… Από τις πιο όμορφες εμπειρίες που είχα στο θέατρο ήταν όταν για μια χρονιά παίζαμε την «ΕΛΙΖΑ» Της Ξένιας Καλογερόπουλου με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης και Αγρινίου. Τα παιδιά δεν είναι καθόλου εύκολο κοινό αλλά αν αυτό που βλέπουν τους αρέσει τότε είναι πολύ χαρούμενα και ταυτίζονται με τους ήρωες και την ιστορία. Ήταν τεράστια η χαρά μου όταν έβλεπα τα προσωπάκια τους μαγεμένα από το θέαμα, και θα ήθελα και η κόρη μου να δει αξιόλογες και καλές παραστάσεις).