Είναι η πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια, που για πάνω από ένα μήνα δεν βλέπω την κόρη μου όσο θα ήθελα, αλλά και όσο θα ήθελε εκείνη. Οι πάρα πολλές ώρες που λείπω από το σπίτι είναι η αιτία να μην βλεπόμαστε πια τόσο πολύ.

Αυτό που θέλω να τονίσω όμως είναι πως επειδή από την γέννηση της μέχρι σήμερα δεν έλειψα και πολύ από δίπλα της, μου δείχνει πως με καταλαβαίνει και δεν παραπονιέται καθόλου. Αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες μου και πραγματικά μου συμπαραστέκεται. Είμαι σίγουρος πως αν δεν είχα καταθέσει όλο αυτό το χρόνο από την αρχή δεν θα έδειχνε και τόση κατανόηση τώρα. Ξέρει πολύ απλά πως μόλις βρω λίγο χρόνο θα είναι όλος δικός της.

Άλλωστε δεν την αφήνω και εγώ σε ησυχία. Ακόμη και αν είμαι μακριά τηλεφωνώ, έστω για να ακούσει τη φωνή μου και να καταλάβει πως νοιάζομαι. Ξέρω πως ζούμε πολύ δύσκολες στιγμές όλοι μας, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Τα παιδιά όμως δεν πρέπει να το καταλάβουν αυτό. Ο χρόνος μαζί τους πρέπει πάντα να είναι ο μέγιστος που μπορούμε να τους αφιερώσουμε. Στο βιβλίο μου «μπαμπά μεγάλωσε με» υπάρχει ένα κεφάλαιο που αναφέρεται στο θέμα.

Αγόρασε χρόνο κοντά του, όχι δώρα

Έχω αναφέρει πολλές φορές μέσα σε αυτό το βιβλίο για τον ποιοτικό χρόνο, που πρέπει να περνάς με τα παιδιά σου. Το έκανα όμως και ειδικό κεφάλαιο για να το καταλάβεις καλά, διότι είναι από το πιο σημαντικά στοιχεία της ανατροφής των παιδιών.

Μην νομίσεις ποτέ πως θα εξαγοράσεις την αγάπη ενός παιδιού αγοράζοντας του δώρα, ρούχα και γλυκίσματα. Φρόντισε να καταθέτεις στην τράπεζα της ψυχής του παιδιού σου χρόνο, ποιοτικό χρόνο, και όχι απλή παρουσία στον ίδιο χώρο.

Αυτό το κατάλαβα πολύ καλά, πέρα από τα βιβλία που έχω διαβάσει, και με ένα περιστατικό, που συνέβη σε έναν αθλητικό χώρο, που συχνάζουμε και έρχονται και πολλοί γονείς με τα παιδιά τους. Μια μέρα, λοιπόν, άκουσα έναν μπαμπά, που καθόταν μπροστά στο laptop του να λέει στον πέντε χρονών περίπου γιο του, που ήταν ακριβώς δίπλα του με μια ξινισμένη φατσούλα  «μα τί άλλο θες για να σταματήσεις τη γκρίνια; Σου πήρα το παιχνίδι, που μου ζήτησες, σου πήρα παγωτό, τι άλλο να κάνω;»

Ο μικρός για λίγο δεν είπε τίποτα, αλλά μετά από μερικά δευτερόλεπτα γύρισε και του είπε με τεράστιο ενθουσιασμό «πάμε στην παιδική χαρά;». Ο μπαμπάς τον κοίταξε και του είπε, «δεν θα προλάβουμε τώρα αγόρι μου. Πρέπει να τελειώσω αυτό που κάνω. Θα πω στη μαμά να σε πάει αύριο». Ο μικρός απογοητεύτηκε και γύρισε στο παγωτό τρώγοντας το ανόρεχτα…

Σημασία λοιπόν δεν έχει μόνο η ποσότητα αλλά η ποιότητα του χρόνου που αφιερώνεις στα παιδιά σου.