Κανένας γονιός δεν θέλει το παιδί του να λέει ψέματα και οι περισσότεροι προσπαθούν με διάφορα μέσα να διορθώσουν αυτήν την κακή συνήθεια των παιδιών τους. Έχετε σκεφτεί, όμως , ότι πολλές φορές είναι οι ίδιοι οι γονείς αυτοί που άθελα τους μαθαίνουν στα παιδιά τους να λένε ψέματα;

Οι γονείς αποτελούν πρότυπα για τα παιδιά, τα οποία παρατηρούν και αντιγράφουν τα πάντα. Και μπορεί εσείς να τους λέτε συνέχεια πόσο σημαντικό είναι να λένε πάντα την αλήθεια, αλλά αρκεί μία φορά να σας δουν να λέτε ένα ψέμα για να ανατραπούν όλα μέσα τους. Τα μικρά παιδιά είναι απόλυτα, δεν γνωρίζουν τα κατά συνθήκη ψέματα ή τις μισές αλήθειες που πολύ συχνά λέμε οι ενήλικές στην καθημερινότητα μας. Για εκείνα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: «αφού η μαμά λέει ψέματα, μπορώ να λέω κι εγώ».

Επιπλέον τα παιδιά αντιλαμβάνονται την αθέτηση των υποσχέσεων ως ψέμα, γι’ αυτό δεν θα πρέπει ποτέ να τους τάζετε κάτι, αν δεν είστε σίγουροι ότι μπορείτε να το πραγματοποιήσετε. Αν δεν είστε σίγουροι, είναι καλύτερο να τους το ξεκαθαρίσετε, διαφορετικά θα έρθετε αντιμέτωποι με φράσεις όπως: «μου είπες ότι θα πηγαίναμε μαζί στην παιδική χαρά, μου είπες ψέματα, είσαι ψεύτης, ενώ από μένα θες πάντα την αλήθεια».

Τέλος, τις περισσότερες φορές τα παιδιά λένε ψέματα για να αποφύγουν κάποια τιμωρία, γεγονός που επίσης συνδέεται άμεσα με τους γονείς. Αν συνηθίζετε να επιβάλλετε αυστηρές τιμωρίες ακόμα και για τα πιο μικρά παραπτώματα, τότε οι πιθανότητες το μικρό σας να πει κάποιο ψέμα για να γλιτώσει αυξάνονται σημαντικά. Αντίθετα αν το διευκολύνετε να σας πει την αλήθεια, αν το παιδί δεν φοβάται να σας μιλήσει και να παραδεχτεί το λάθος του, τότε είναι πιο πιθανό να μην καταφύγει στο ψέμα ως σανίδα σωτηρίας.