Ευχαριστώ τον γιο μου, που με έκανε μαμά...



Έγινε έξι χρόνων! Το παιδί μου, ο άντρας της ζωής μου, ο μοναδικός άντρας, για τον οποίο δεν έχω σύνορα και συναισθηματικές άμυνες, έγινε σήμερα 6 ετών!
Κάθε χρόνο αισθάνομαι όλο και πιο συγκινημένη την ημέρα των γενεθλίων του, την ίδια ημέρα που εγώ γιορτάζω την πρώτη μου φορά ως μαμάς…

Και ενώ τον κουβαλούσα μέσα μου 9 μήνες, τώρα τον αισθάνομαι όλο και πιο δεμένο πάνω μου, μέσα μου, στο «είναι» μου όλο. Μια Παρασκευή, 30 του Γενάρη το 2009, δεν ήξερα τι θα ζούσα, πήγαινα, όπου με πήγαιναν. Στην αίθουσα ωδινών, εκεί εγώ. Στην αίθουσα τοκετού, -«μάλιστα» εγώ. Δεν παίρνει θέση το μωρό, να κάνουμε καισαρική, -«εννοείται» εγώ.

Και έφερα στον κόσμο τον γιο μου, straight forward από τα σπλάχνα μου. Κομμάτι του εαυτού μου. Η φυσική μου συνέχεια. Πόσα και διαφορετικά μπορώ να γράψω για αυτή τη σχέση, που μας δένει με το παιδί μου. Και πόσα ακόμα θα σκεφτώ, θα ζήσω, θα αισθανθώ μαζί του κάθε ημέρα που περνώ στο πλάι του. Πόσα θέλω να γράφω κάθε ημέρα για τις αλλαγές του, για τις αντιδράσεις του, για τις τεράστιες και σφιχτές αγκαλιές του, για την αγνή, αυθεντική αγάπη του προς τη μαμά του, το παρεάκι του.

Κάθε φορά σκέπτομαι ότι ακούγομαι υπερβολική, λες και δεν έχει κάνει άλλη γυναίκα παιδί, παρά μόνο εγώ. Όμως, γι’ αυτό ακριβώς γράφω έτσι, αβίαστα και αυθόρμητα. Επειδή όλες οι μαμάδες, όλες οι mothers(!) την ημέρα που έφεραν στον κόσμο τα παιδιά τους είναι και δικά τους γενέθλια, είναι ακόμα πιο σημαντικά για τη ζωή τους… Γιατί έδωσαν ζωή στο παιδί τους. Και είναι τόσα πολλά και ξεχωριστά, που έχει να πει η καθεμία μας τις ημέρες αυτές, που εύκολα θα σκεπτόμουν να αφιερώνουμε μια στήλη στο mother.gr στην επέτειο κάθε μαμάς από κάθε σημείο του τόπου μας…


Σας ευχαριστώ, που με ακούτε, σας ευχαριστώ, που μας διαβάζετε, σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, που δείχνετε εμπράκτως στο mother.gr κάθε ημέρα…

Και ευχαριστώ και τον γιο μου, που σήμερα είναι υπερήφανος, επειδή έγινε 6 ετών άντρας.
Και κάνει και εμάς τους γονείς του υπερήφανους, που είναι παιδί μας.
Γιατί σε εκείνον, τελικά, χρωστάω ότι ξαναγεννήθηκα…


Η μαμά,
Εύη Φραγκάκη (evy.fragaki@mother.gr)