Αν άκουγα κάποιους από τους γνωστούς και φίλους, που μου έλεγαν πως "χαλάω την πιάτσα", επειδή ασχολούμαι με την ανατροφή της κόρης μου, δε θα είχα ζήσει μια από τις πιο όμορφες εμπειρίες τις ζωής μου. Πόσο ξεπερασμένη άποψη είναι αυτή πλέον... Και πόσο άτυχοι αλλά και αφελείς είναι όλοι αυτοί, που αν και έχουν την επιλογή, αφήνουν στη γυναίκα τους όλη την υπόθεση του μεγαλώματος ενός παιδιού.
Το λένε άλλωστε και οι ειδικοί. Τα πιο ισορροπημένα παιδιά είναι αυτά που είχαν ισορροπημένο και μοιρασμένο χρόνο ανατροφής και με τους δύο γονείς. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν η σχέση μου με την κόρη μου, αν δεν της είχα καταθέσει όλο αυτό το χρόνο. Ακόμη και τώρα που τρέχω (όπως οι περισσότεροι) με διάφορα, στο πίσω μέρος του μυαλού μου πάντα είναι να βρω στιγμές, για να τις περάσω μαζί της, κάνοντας πράγματα, που θα τις αρέσουν.

Είναι πολύ εύκολο ένας άνδρας να πέσει στην παγίδα των στερεοτύπων και να χάσει μια από τις πιο δημιουργικές φάσεις της ζωής του. Για τις γυναίκες, που το βλέπουν αυτό στους άνδρες τους, χρειάζεται προσοχή και καλή στρατηγική. Οι λόγοι, που μπορεί να μην ασχολείται ένας άνδρας, μπορεί να είναι πολλοί και διαφορετικοί. Γι΄' αυτο, δε νομίζω ότι υπάρχει μια συνταγή και μόνο.

Το σίγουρο είναι πως δεν μας αρέσει να νιώθουμε ανεπαρκείς, οπότε καλύτερα εσείς οι γυναίκες μην βασίσετε την τακτική σας σε τέτοιες μεθόδους. Είναι καλύτερα να τους δείξετε, τι δεν θα νιώσουν οι ίδιοι και όχι τόσο πολύ τι «πρέπει» να γίνει. Η σχέση του μπαμπά είναι εξίσου μοναδική με της μητέρας, αλλά χρειάζεται το χρόνο της, για να χτιστεί. Ούτε τα δώρα ούτε οι υλικές ανταμοιβές γενικώς αντικαθιστούν ένα γλυκό φιλί και μια αγκαλιά με το παιδί σας.

Ζούμε σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Για πολλούς το να βρουν χρόνο για τα παιδιά τους είναι πολυτέλεια. Το ζω την τελευταία εβδομάδα περισσότερο από ποτέ, λόγω των πολλών υποχρεώσεων. Ακόμη και τώρα όμως πιστεύω πως η κόρη μου με καταλαβαίνει, όταν της εξηγώ γιατί και πόσο θα λείψω. Γιατί, πολύ απλά, είναι σίγουρη πως, μόλις έχω χρόνο, θα είναι όλος δικός της. Πιο πολύ όμως γνωρίζει καλά πως είμαι ο ΜΠΑΜΠΑΣ της και όχι απλά ο κηδεμόνας της.

Υ.Γ.: ελπίζω να είναι επιεικής μαζί μου στο νέο μου χορευτικό εγχείρημα, γιατί αλλιώς βλέπω να με «αποχωρεί» από την πρώτη Κυριακή…