Αρκετά παιδιά στην ηλικία των τριών ετών περίπου αποκτούν έναν καινούριο φίλο. Ο φίλος αυτός μπορεί να είναι άνθρωπος, ζώο ή αντικείμενο, να παίζει με το παιδί, να έχει όνομα, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον δει γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει. Πρόκειται για τον φανταστικό του φίλο!

Αν και οι γονείς ανησυχούν, στην πραγματικότητα οι φανταστικοί φίλοι αποτελούν ένα φυσιολογικό αναπτυξιακό φαινόμενο.

Ο φανταστικός φίλος προσφέρει πολλά στο παιδί. Αναπτύσσει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του, το βοηθάει να διαχειρίζεται καλύτερα τα συναισθήματα του, στέκεται δίπλα του στις δύσκολες στιγμές (π.χ ένα διαζύγιο), ακούει τα μυστικά του και κυρίως κάνει το παιδί να νιώθει πως έχει τον απόλυτο έλεγχο, αφού εμφανίζεται μόνο όταν εκείνο θέλει.

Ακόμα το βοηθάει να καταλάβει τι είναι σωστό και τι όχι, για παράδειγμα αν το παιδί λέει ότι ο φανταστικός του φίλος έσπασε το βάζο, ενώ το έχει σπάσει εκείνο, τότε καταλαβαίνει ότι αυτό που έκανε ήταν λάθος γι’ αυτό και ρίχνει την ευθύνη στον αόρατο φίλο του.

Αν και παλαιότερα πίστευαν ότι τα μοναχικά και ντροπαλά παιδιά επινοούν φανταστικούς φίλους, νέες έρευνες δείχνουν ότι ακόμα και τα πολύ κοινωνικά και εξωστρεφή παιδιά έχουν το δικό τους αόρατο φίλο.

Αν το παιδί σας έχει ένα φανταστικό φίλο θα πρέπει να το σεβαστείτε. Συχνά τα παιδιά θέλουν να βάλουν στο παιχνίδι και τους γονείς. Μην εκπλαγείτε αν σας ζητήσει να βάλετε φαγητό και στο φίλο του ή να τον πάρετε μαζί σας στο super- market. Αν δεν νιώθετε άνετα μην μιλάτε με τον φανταστικό φίλο του παιδιού σας, αλλά μην του απαγορεύσετε να τον έχει.

Και να θυμάστε πως, ρωτώντας για τον φανταστικό φίλο, στην πραγματικότητα μαθαίνετε πράγματα για το παιδί σας, π.χ. αν ο φανταστικός φίλος φοβάται τον οδοντίατρο, αυτό συμβαίνει γιατί τον φοβάται το ίδιο το παιδί.

Οι φανταστικοί φίλοι εμφανίζονται ξαφνικά στη ζωή των παιδιών και εξαφανίζονται το ίδιο ξαφνικά γύρω στην ηλικία των 6-7 χρόνων. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, ο πραγματικός κόσμος τους φαίνεται πολύ πιο συναρπαστικός και το παιχνίδι με τα άλλα παιδιά πιο διασκεδαστικό, με αποτέλεσμα να ξεχνούν τον αόρατο φίλο τους.