Αν κοιτάξει κανείς τις ετικέτες στα τρόφιμα και τα ροφήματα που βρίσκονται στο ντουλάπι ή το ψυγείο του θα βρει «άγνωστες» σε αυτόν λέξεις, όπως «γαλακτωματοποιητής», ή και αριθμούς, όπως «Ε951». Τελικά τι είναι όλα αυτά τα «άγνωστα» συστατικά;

Ο λόγος για τα πρόσθετα τροφίμων. Με βάση τον επίσημο ορισμό τους, τα πρόσθετα τροφίμων είναι συστατικά που προστίθενται σκοπίμως σε τρόφιμα και ποτά για ένα συγκεκριμένο τεχνολογικό σκοπό κατά την παρασκευή, τη μεταποίηση, την προετοιμασία, την επεξεργασία, τη συσκευασία, τη μεταφορά ή την αποθήκευση των τροφίμων αυτών.

Στην ΕΕ, κάθε πρόσθετο τροφίμων χαρακτηρίζεται από ένα μοναδικό αριθμό «Ε» και οι ετικέτες των τροφίμων μπορούν να αναγράφουν μόνο την ονομασία ή μόνο τον κωδικό αριθμό ή και τα δύο.

Γιατί χρησιμοποιούμε πρόσθετα;

Η Νομοθεσία Τροφίμων αναγνωρίζει 26 βασικές κατηγορίες πρόσθετων τροφίμων, οι οποίες αντιπροσωπεύουν ουσιαστικά αντίστοιχους λόγους (ή ανάγκες) χρήσης τους.

Οι κατηγορίες που συναντούμε πολύ συχνά είναι:

Τα αντιοξειδωτικά εμποδίζουν την αλλοίωση και τη μεταβολή του χρώματος σε προιόντα αρτοποιίας, σούπες ή σάλτσες, ακόμα και σε τρόφιμα που περιέχουν λίπη και έλαια, όπως η μαγιονέζα ή οι πίτες. Σε αυτά ανήκουν π.χ. η α-τοκοφερόλη (Ε307) και το ασκορβικό οξύ ή αλλιώς βιταμίνη C (Ε300).

Οι χρωστικές διατηρούν ή βελτιώνουν το χρώμα του τροφίμου. Μπορεί να είναι φυσικής προέλευσης, όπως η κουρκουμίνη (Ε100) που αποτελεί κίτρινο εκχύλισμα της ρίζας κουρκουμά, ή να συντεθεί στο εργαστήριο, όπως η ταρζανίνη (Ε102).

Οι γαλακτοματοποιητές, οι σταθεροποιητές, τα πυκνωτικά και πηκτικά μέσα εμποδίζουν το διαχωρισμό των υλικών και δίνουν στο τρόφιμο συγκεκριμένη υφή και σχήμα. Ενδεικτικά, οι πηκτίνες (Ε440) είναι ο πιο κοινός πηκτικός παράγοντας και χρησιμοποιείται ευρέως στην παρασκευή μαρμελάδας.

Τα συντηρητικά διατηρούν τα τρόφιμα ασφαλή προς κατανάλωση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα, το προπιονικό ασβέστιο (Ε282) και το σορβικό οξύ (Ε200) χρησιμοποιούνται στο συσκευασμένο ψωμί του τοστ προκειμένου να εμποδίζουν την ανάπτυξη μικροοργανισμών.

Τα γλυκαντικά χρησιμοποιούνται στη θέση της ζάχαρης ή μαζί με αυτή, για να δώσουν στο τρόφιμο ή ρόφημα γλυκιά γεύση με λιγότερες θερμίδες. Παραδείγματα αποτελούν, το γλυκαντικό από το φυτό στέβια (Ε960) που εγκρίθηκε πρόσφατα και η ασπαρτάμη (Ε951) που έχει εγκριθεί εδώ και σχεδόν 30 χρόνια και περιέχεται σε περισσότερα από 6000 προϊόντα σε όλο τον κόσμο, όπως ανθρακούχα αναψυκτικά, τσίχλες, γλυκά, ζελέ, κρέμες ζαχαροπλαστικής, παγωτά, κρύα επιδόρπια, επιδόρπια γιαουρτιού, επιτραπέζια γλυκαντικά, αλλά και συμπληρώματα διατροφής όπως βιταμίνες.

Ήρεμος Καταναλωτής= Ενημερωμένος Καταναλωτής

Τα πρόσθετα τροφίμων είναι εδώ και δεκαετίες μέρος της διατροφής μας επειδή οι αρμόδιες αρχές τα έχουν αξιολογήσει και έχουν συμπεράνει ότι είναι ασφαλή και ότι η χρήση τους είναι λογική και αναγκαία. Χωρίς αυτά πολλά από τα αγαπημένα μας τρόφιμα και ροφήματα δε θα ήταν δυνατό να διατηρηθούν ασφαλή, εύγευστα και θρεπτικά για όσο καιρό χρειάζεται μέχρι να φτάσουν στην κουζίνα του σπιτιού μας. Φυσικά, το αν θα αποτελούν μέρος της διατροφής μας είναι θέμα δικής μας επιλογής, ωστόσο η ορθή ενημέρωση για τη χρήση τους είναι ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια για την επιλογή μας.

Πηγή: diettv.gr