Τι είναι ο λειτουργικός υποτροπιάζων κοιλιακός πόνος;

Η πλειονότητα των παιδιών με υποτροπιάζοντα ή επίμονο κοιλιακό πόνο θα έχει ΛΥΚΠ. Είναι συνηθέστερος στα κορίτσια, ενώ τα συμπτώματα εκδηλώνονται σε ηλικία 5-10 ετών. Εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 8 και 10 ετών.

Γι’ άλλη μια φορά, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι, παρόλο που δεν υπάρχει συγκεκριμένη πάθηση, μπορεί να υπάρχει νόσηση. Με άλλα λόγια, ο ΛΥΚΠ είναι μια διάγνωση που βασίζεται σε συμπτώματα, και όχι σε παθολογικά ευρήματα. Έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, αν και η ακριβής αιτία του παραμένει άγνωστη.

Πώς εκδηλώνεται ο λειτουργικός κοιλιακός πόνος;

Συνήθως, ο πόνος εκδηλώνεται γύρω από τον αφαλό και η έντασή του ποικίλλει. Παρόλο που μπορεί να είναι αρκετά έντονος ώστε να διακόψει οποιαδήποτε δραστηριότητα, συχνά εμφανίζεται ως ήπια δυσφορία. Τα γεύματα, η άσκηση και η χρονική περίοδος της ημέρας δεν φαίνεται να επηρεάζουν τον πόνο. Συχνά συνυπάρχουν και άλλα συμπτώματα, όπως πονοκέφαλος και πόνος στα άκρα. Ωστόσο, παρ’ όλα τα συμπτώματα, το παιδί φαίνεται υγιές. Πολλά παιδιά εμφανίζουν υπερδιέγερση. Είναι πιθανόν να παρατηρούνται λειτουργικά επώδυνα συμπτώματα ή πονοκέφαλοι και σε άλλα μέλη της οικογένειας.


Πώς αντιμετωπίζεται ο λειτουργικός κοιλιακός πόνος;

Και σε αυτή την περίπτωση, απαιτείται επανεξέταση των συμπτωμάτων και πλήρης εξέταση. Συνήθως, η λήψη ιστορικού και η απουσία παθολογικών ευρημάτων κατά την εξέταση επαρκούν για τη διάγνωση. Η καθησύχαση ότι ο πόνος δεν οφείλεται σε κάτι σοβαρό, συχνά αρκεί για να μειώσει τη δριμύτητα του προβλήματος, χωρίς να υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω θεραπεία. Οι εργαστηριακές εξετάσεις δεν βοηθούν ιδιαίτερα στον εντοπισμό παθήσεων. Αν δεν υπάρχει πιθανότητα ύπαρξης κάποιας πάθησης, οι εξετάσεις είναι μάλλον περιττές. Η φαρμακοθεραπεία δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική όσον αφορά στην αντιμετώπιση του λειτουργικού κοιλιακού πόνου. Η δυσκοιλιότητα ή η δυσανεξία στη λακτόζη, αν αυτές συνυπάρχουν, μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιτυχία.

Όταν πραγματοποιηθεί η διάγνωση του λειτουργικού κοιλιακού πόνου, στόχος της θεραπείας είναι η υιοθέτηση ενός φυσιολογικού τρόπου ζωής. Το παιδί πρέπει να ενθαρρύνεται να πηγαίνει κανονικά στο σχολείο και να μην επιτρέπει στον πόνο να ακυρώνει τις δραστηριότητές του. Επίσης, θα πρέπει να αποφεύγονται οι στρεσογόνοι παράγοντες.

Η καθησύχαση και οι αλλαγές στον τρόπο ζωής φαίνεται ότι βοηθούν. Μέσα στις επόμενες λίγες εβδομάδες μετά τη διάγνωση, ένα ποσοστό 30-50% των παιδιών αναφέρουν ότι ο πόνος έχει εξαλειφθεί ή έχει υποχωρήσει σημαντικά. Δυστυχώς, πολλά παιδιά που υποφέρουν από λειτουργικό κοιλιακό πόνο, εξακολουθούν να υποφέρουν από τα ίδια συμπτώματα και ως ενήλικοι.