Συνηθισμένα σκηνικά στο ταξιδι με τα παιδιά...


Όσο καλά κι αν έχετε προετοιμαστεί, όσες συμβουλές κι αν έχετε διαβάσει στο internet, η αλήθεια είναι ότι τα ταξίδια με τα παιδιά στο αυτοκίνητο είναι μια υπόθεση για πολύ γερά νεύρα. Ας δούμε γιατί:
  • Μαμά, φτάνουμε; Κάθε τρία λεπτά το παιδί σας θα ρωτάει αν φτάνετε και στο μυαλό σας θα έρχονται οι κλασικές ατάκες από τα στρουμφάκια: «Είναι μακριά ακόμα, μπαμπα - Στρουμφ;», - «‘Όχι πολυυύ!».
  • Το ρυθμικό χτύπημα των ποδιών. Αν έχετε τοποθετήσει το κάθισμα του παιδιού πίσω από τη θέση του οδηγού, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κάνετε το Αθήνα – Ελαφόνησο νιώθοντας τις κλωτσιές του παιδιού στην πλάτη σας. Μόνη λύση να φέρετε τόσο μπροστά το δικό σας κάθισμα, που σχεδόν θα πάρετε αγκαλιά το τιμόνι.
  • Τα παιδικά τραγούδια. Όλοι λένε πώς τα παιδιά κάθονται ήσυχα, όταν ακούν την μουσική που τους αρέσει. Πόσες φορές, όμως, αντέχετε εσείς να ακούτε το «Αχ κουνελάκι»;
  • Το παιχνίδι που πέφτει. Με μαθηματική ακρίβεια, μέχρι να φτάσετε, το παιχνιδάκι που έχετε δώσει στο παιδί για να απασχολείται, θα του πέσει 100 φορές, αναγκάζοντας έναν από τους δυο γονείς να κάνει πίσω το κάθισμα του, να σκύβει και να τεντώνει τα χέρια του για να του το πιάσει.
  • Οι τσακωμοί. Αν έχετε δύο ή τρία παιδιά, τότε έχετε επιπλέον να αντιμετωπίσετε και τα «Μαμά, η Μαρία με χτύπησε», «Όχι, μπαμπά ο Κώστας μου πήρε το παιχνίδι» κλπ.
  • Θέλω τσίσα τώρα!!! Τι κι αν πήγατε τουαλέτα, όταν κάνατε στάση, είναι σίγουρο ότι το πιτσιρίκι σας θα σας ζητήσει να σταματήσετε ξανά και ξανά και ξανά.
  • Το βομβαρδισμένο πίσω κάθισμα. Και όταν επιτέλους φτάσετε στον προορισμό σας και βγουν τα παιδιά από το αυτοκίνητο, ανακαλύπτετε ένα πίσω κάθισμα γεμάτο ψιχουλάκια, τριμμένα μπισκότα και χυμένες πορτοκαλάδες.