Νεογέννητο
Οι ενδόμυχες σκέψεις μια πρωτάρας μαμάς
Από τη στιγμή που μια μανούλα κρατά για πρώτη φορά αγκαλιά το μωράκι της, χιλιάδες σκέψεις «πλημμυρίζουν» το μυαλό της. Κάποιες από αυτές είναι αστείες, κάποιες άλλες σχεδόν βασανιστικές.
Και καθώς οι μέρες περνούν και η ασφάλεια που παρέχει το μαιευτήριο και το ειδικευμένο προσωπικό φτάνει στο τέλος της, αυτές οι σκέψεις γίνονται ολοένα πιο έντονες και βασανιστικές.
Και καθώς οι μέρες περνούν και η ασφάλεια που παρέχει το μαιευτήριο και το ειδικευμένο προσωπικό φτάνει στο τέλος της, αυτές οι σκέψεις γίνονται ολοένα πιο έντονες και βασανιστικές.
- Τώρα εγώ θα πάρω αυτό το μωρό στο σπίτι και θα το φροντίσω μόνη μου;
- Και αν δεν τα καταφέρω;
- Πώς ένα τόσο μικροσκοπικό πλασματάκι κάνει τόσες φορές τη μέρα κακά;
- Γιατί τα κακά του έχουν τέτοιο χρώμα;
- Είναι φυσιολογικό; Ας πάρω τον παιδίατρο.
- Πάνες, πρέπει να στείλω κάποιον να μου αγοράσει πάνες.
- Πώς θα το κάνω μπάνιο μόνη μου. Μακάρι να είχα άλλα δυο χέρια.
- Πρόσεχε πώς το κρατάς, θα σου πέσει!
- Μα πώς κουμπώνει αυτό το φορμάκι; Έχω πτυχίο πανεπιστημίου και δεν μπορώ να κουμπώσω ένα φορμάκι;
- Δε νομίζω πώς θα τα καταφέρω.
- Γιατί κάνει αυτό το θόρυβο;
- Τι ωραία που κοιμάται. Ας τσεκάρω ότι ανασαίνει!
- Μην κάνει κανείς φασαρία και ξυπνήσει, Θεέ μου, ας μην ξυπνήσει!
- Μήπως να το ξυπνήσω; Κοιμάται τέσσερις ώρες, πρέπει να φάει.
- Πάλι θα φάει; Μα πως γίνεται να πεινάει τόσο;
- Το κρατάω σχεδόν είκοσι λεπτά και ακόμα δεν έχει ρευτεί. Να το βάλω στην κούνια του ή να το κρατήσω λίγο ακόμα. Αχ, γιατί δε ρεύεσαι;
- Γιατί κλαις μωρό μου, σε παρακαλώ, μη κλαις! Θα βάλω τα κλάματα.
- Θα βάλω το σεσουάρ, μου είπαν ότι θα το ηρεμήσει. Κάνε να το ηρεμήσει!
- Αν μου ξαναπεί κάποιος να κοιμάμαι, όταν κοιμάται το μωρό, θα τον σκοτώσω!
- Κοιμήσου λίγο, αγάπη μου, για να κοιμηθώ κι εγώ.
- Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα να αγαπήσω τόσο πολύ!
- Είναι το πιο τέλειο μωρό του κόσμου!
