Αρκετές γυναίκες αποφεύγουν τη λήψη θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης, ειδικά μετά τα 65, λόγω των φόβων για αυξημένο κίνδυνο για διάφορους καρκίνους και καρδιακές παθήσεις, που είχαν τονίσει ερευνητές στην περίφημη μελέτη Women's Health Initiative το 2002.

Οι ίδιοι ερευνητές κατέληξαν σε διαφορετικά συμπεράσματα το 2004, όπως και δεκάδες άλλες ερευνητικές ομάδες. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει 20 χρόνια, πολλές ασθενείς και επαγγελματίες υγείας, θεωρούν ακόμα ότι η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης μετά τα 65, μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες εμφάνισης διηθητικού καρκίνου του μαστού, εγκεφαλικού επεισοδίου και στεφανιαίας νόσου.

Η διστακτικότητα αυτή έχει ως αποτέλεσμα να αποφεύγουν την πιο αποτελεσματική θεραπεία, που θα γλύτωνε τις γυναίκες από συμπτώματα όπως οι εξάψεις που σχετίζονται με τη μετάβαση στην εμμηνόπαυση.

Νέα μεγάλη μελέτη ανατρέπει τα δεδομένα

Νέα μελέτη με στοιχεία για 10 εκατομμύρια γυναίκες, δείχνει ότι αυτοί οι φόβοι μπορεί να είναι αβάσιμοι.

Οι ερευνητές, ανέλυσαν τα στοιχεία για την υγεία αυτών των γυναικών από το 2007 μέχρι το 2020 και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι επιπτώσεις της χρήσης θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης μετά τα 65 ποικίλλουν, ανάλογα με τον τύπο, τον τρόπο χορήγησης και τη δόση της θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης.

Τα νέα ευρήματα ενισχύουν τη θέση της Αμερικανικής Εταιρίας Εμμηνόπαυσης, ότι δεν υπάρχει γενικός κανόνας για τη διακοπή της θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης με βάση μόνο την ηλικία. Υγιείς γυναίκες με επίμονες εξάψεις, μπορούν να συνεχίσουν τη θεραπεία πέραν της ηλικίας των 65 ετών, εφόσον συνεχίζεται η συμβουλευτική και τακτική αξιολόγηση των κινδύνων και των οφελών. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά σημαντικό για τις γυναίκες αυτής της ηλικίας το γεγονός ότι μπορούν να μειωθούν οι κίνδυνοι με την επιλογή χαμηλής δόσης ορμονών, όχι από τους στόματος.

Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στη χορήγηση θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης σε γυναίκες άνω των 65 και τις επιπτώσεις στην υγεία τους, με βάση τον τύπο οιστρογόνου και προγεσταγόνου, τον τρόπο χορήγησης και τη δόση.

Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, σε σύγκριση με τη μη χρήση Θ.Ο.Υ ή τη διακοπή της πριν από την ηλικία των 65 ετών, η χρήση θεραπείας μόνο με οιστρογόνα πέραν των 65 ετών συσχετίστηκε με σημαντική μείωση του κινδύνου:

• θνησιμότητας

• καρκίνου του μαστού, του πνεύμονα και του παχέος εντέρου

• συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας

• φλεβικής θρομβοεμβολής

• κολπικής μαρμαρυγής

• οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου

• άνοιας

Αντίθετα, η χρήση συνδυασμού θεραπείας οιστρογόνων και προγεσταγόνων βρέθηκε ότι αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού, αλλά αυτός ο κίνδυνος μπορεί να μετριαστεί χρησιμοποιώντας χαμηλές δόσεις διαδερμικής ή κολπικής προγεστίνης.

Η χρήση προγεστίνης είχε ως αποτέλεσμα σημαντική μείωση του κινδύνου:

• καρκίνου του ενδομητρίου

• καρκίνου των ωοθηκών

• ισχαιμικής καρδιακής νόσου

• συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας

• φλεβικής θρομβοεμβολής

Η μεγάλη αυτή μελέτη παρέχει διαβεβαιώσεις σχετικά με την ασφάλεια της μακροπρόθεσμης χρήσης ορμονοθεραπείας και ακόμη και πιθανά οφέλη, ιδιαίτερα σε γυναίκες που χρησιμοποιούν μόνο οιστρογόνα.

Προσφέρει επίσης σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τις διαφορετικές δόσεις ορμονικής θεραπείας, του τρόπου χορήγησης και των σκευασμάτων που θα μπορούσαν να διευκολύνουν την εξατομίκευση της θεραπείας.

Το κείμενο επιμελήθηκε ο Ιάκωβος Σούσης Msc, FRCOG, Μαιευτήρ-Γυναικολόγος, Ιατρός Αναπαραγωγής.

Πηγή: Capital.gr