Επεισόδιο 8: Το Σύστημα Οργάνωσης που… τελικά δουλεύει!
Δευτέρα, 27/10/2025
Η μαγεία της ΔΕΠΥ
Σε αυτό το επεισόδιο, η Ίριδα καταλαβαίνει πως δεν χρειάζεται να αλλάξει για να οργανωθεί.
Απλώς πρέπει να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που ταιριάζουν στον δικό της τρόπο σκέψης.
Με χρώμα, παιχνίδι και σύντομες αποστολές, αποκτά το πρώτο σύστημα που πραγματικά λειτουργεί.
Survival kit για παιδιά
- Τα post-it είναι μυστικά όπλα.
- Κάνε τις υποχρεώσεις “αποστολές”.
- Ποτέ μην υποτιμάς τη δύναμη του χρώματος.
Tips για γονείς
- Βοηθήστε το παιδί να βρει το δικό του σύστημα — όχι το δικό σας.
- Επιβραβεύστε τις μικρές νίκες.
- Τα εργαλεία πρέπει να είναι διασκεδαστικά, όχι καταναγκαστικά.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα με έναν στόχο:
Να οργανωθώ.
(Αυτό είπα. Αυτό πίστεψα. Αυτό προσπάθησα.
Το αποτέλεσμα… θα δείξει.)
Πήρα την τσάντα μου — ΝΑΙ, αυτή τη φορά δεν την ξέχασα — και πήγα στο σχολείο αποφασισμένη.
Η κυρία Νίκη μπήκε στην τάξη κρατώντας ένα κουτί.
Ένα ωραίο κουτί.
Ένα κουτί που έλεγε επάνω: «Το σύστημα οργάνωσης της Ίριδας».
Εγώ:
— «Τι; Έχω σύστημα; Από πότε;»
Η κυρία Νίκη:
— «Από σήμερα.»
Άνοιξε το κουτί και μέσα είχε:
- πολύχρωμα post-it
- μικρά αυτοκόλλητα με αστεράκια
- τρεις μαρκαδόρους (έντονα χρώματα, φυσικά)
- ένα μικρό τετράδιο που έγραφε: «Χάος υπό έλεγχο»
- και έναν μικροσκοπικό μαύρο φάκελο
Εγώ, ενθουσιασμένη και λίγο φοβισμένη:
— «Ο φάκελος τι είναι;»
Η κυρία Νίκη:
— «Το μυστικό συστατικό. Θα το δούμε αργότερα.»
ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ.
Σήμερα θα μάθαινα να οργανώσω το χάος μου.
Ή, τέλος πάντων, να το κάνω να μοιάζει οργανωμένο.
Αποστολή 1: Ο χρωματικός κώδικας
Η κυρία Νίκη εξήγησε:
— «Το κάθε χρώμα σημαίνει κάτι. Το ροζ για ιδέες, το κίτρινο για υποχρεώσεις, το μπλε για πράγματα που ξεχνάς
συχνά.»
Με κοιτάζει.
Ξανακοιτάζει.
— «Οπότε θα χρειαστείς πολλά μπλε!»
Γέλασε. Γέλασα.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ… έγραψα 10 μπλε post-it.
Σε 3 λεπτά.
Αποστολή 2: Το τετράδιο "Χάος υπό έλεγχο"
Αυτό ήταν το πιο ενδιαφέρον.
Μου είπε:
— «Δεν θα γράφεις απλές λίστες. Θα κάνεις μικρές αποστολές.»
Η πρώτη αποστολή στο τετράδιο έγραφε:
“Βρες 3 πράγματα που σε βοηθούν να συγκεντρωθείς.”
Έγραψα:
1. Να σχεδιάζω κάτι μικρό στην άκρη.
2. Να αλλάζω θέση κάθε τόσο.
3. Να με ενθαρρύνει κάποιος όταν χάνω το κουράγιο μου.
Η κυρία Νίκη τα διάβασε και είπε:
— «Τέλεια. Αυτά θα τα χρησιμοποιήσουμε.»
Και τότε άφησε μπροστά μου τον μαύρο φάκελο.
Τον άνοιξα.
Μέσα είχε ένα μικρό χαρτάκι που έλεγε:
“Το χάος δεν είναι εχθρός σου. Είναι εργαλείο. Απλώς χρειάζεται οδηγίες χρήσης.”
Το διάβασα τουλάχιστον τρεις φορές.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά… ένιωσα πιο δυνατή.
Σαν κάποιος να μου έδωσε την άδεια να είμαι… εγώ.
Αποστολή 3: Η πρώτη δοκιμή
Μετά, η κυρία Νίκη είπε:
— «Τώρα θα οργανώσουμε την πρώτη σου σχολική μέρα με αυτό το σύστημα. Έχεις 10 λεπτά.»
10 λεπτά;
Για κάποιον σαν εμένα αυτό είναι είτε τεράστιος χρόνος είτε τίποτα.
Δεν υπάρχει μέση λύση.
Έβαλα μουσική στο μυαλό μου (ναι, στο μυαλό μου παίζει soundtrack), πήρα τα χρώματα και άρχισα:
- Ροζ post-it: “Να θυμηθώ να ζωγραφίσω μετά το μάθημα!”
- Μπλε post-it: “ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΜΟΥ. ΜΗΝ ΤΑ ΞΕΧΑΣΩ.”
- Κίτρινο: “Μαθηματικά – να μην χάσω την άσκηση!”
Σε 10 λεπτά… το γραφείο μου έμοιαζε με ουράνιο τόξο που εξερράγη.
Αλλά ήταν ΟΛΑ σε σειρά.
ΟΛΑ λειτουργικά.
ΟΛΑ καθαρά για μένα.
Η κυρία Νίκη χαμογέλασε περήφανα:
— «Αυτό, Ίριδα, είναι το δικό σου σύστημα. Και δουλεύει.»
Και τότε άκουσα το γνώριμο «τιτιβισμα» από το παράθυρο.
Ο μαύρος κόρακας.
Με κοιτούσε, έγειρε το κεφάλι σαν να έλεγε:
“Μπράβο, μικρή χαοτική μάγισσα.”
Ένιωσα πως σήμερα… για πρώτη φορά…
το χάος μου δεν με κυνηγούσε.
Το οδηγούσα εγώ.